Thla kaw hnuah chuan Mario te pawhin Di Christina Hospital chu an chhuahsan ve dawn ta. Rose Barwuah chuan Mario chu pawmin damdawi in chhuahsan zai an rel a, Thomas-a’n an fanu kum thum mi Abigail chu kaiin an hnung an lo dawl ve bawk. Naupang enkawlna hmun a nursing staff te chuan Barwuah chhungkua chu thlah turin an zui dual mai.
“Theihnghilh suh aw Rose, Mario hian dam lam a pan mek mahse a taksa hi ala chak lo khawp mai, ” tiin Angela chuan an kal liam hmain a hrilh a. Rose-i kut chu vawn sakin, “Zantin a kut i chelh lai hi ka hmu ziah a. I tan a harsat dan tur hi ka hriatthiampui a che. Zingkarah hma tawkah thoin hnathawk tura i chhuahsan a ṭul thin si a.” a ti a.
“Abigail-i tan hian a ni mah zawk. Anu-in zantin mai a chhuahsan a ngai si a. Tunah chuan ka buaipui ve deuh te a ngai tawh a, chuvangin hunrei vak lo chu min hmu thei dawn rih lo a nih hi,” tiin an mahni ngaihven em em tu Nurse Angela bulah chuan a sawi.
“I beisei aia hmain kan inhmu leh vat dawn a lawm. In check-up a mamawh leh thuai dawn a nia,” ti a sawiin Angela chuan a thlah.
Ni a liam zel a, Pathianni a lo thlenin Rose leh Thomas te chhungkua pawh an thawmhnaw neih mawi ber nen a inthuamin inkhawm turin an chhuak a. An inkhawm ban hnuah chuan pitar pakhat kawrsen mawi tak ha hi an lam pan chuan hmanhmawh takin a rawn kal a, Mario kut chu a rawn vuan nghal chat mai.
Rose leh Thomas te chuan a ngaihna hre lo takin an lo thlir deuh tawp mai a, chu pitar chuan, “Awi leh!” tih leh maimitchhin a rual.
Rose-i ngaihtha lo chuan Mario kut chu la sawnin, “Enge ni ta?” tiin a zawt zui a. Chu pitar chu muangchang a rawn mengin, “Thil lola thleng tur sawi lawk thin ka ni a,” a ti a.
“He nausen hi thil ropui tak tak ti tura ruat a ni,” tiin a sawi chhunzawm a, a kal bo lehnghal mai. Thomas te nupa chu inmelhin an nui sang mai.
Pitar kawrsenha-in thu lawmawm tak han hrilh zet mahse Mario te chhungkua chuan damdawi in an chhuahsan hnuah buaina namen lo an tawk chhunzawm zel. An fapa enkawlna senso a sang bawk si a, an chenna Sicily khuaah chuan he thil thlen hunlai hian inhlawhna tur a vang viau a ni awm e. Chutah harsat mangan laiin Thomas-a pawhin a hna ala chan ve leh ta deuh deuh.
Kum 1991 September a ni a, Thomas-a Ghanaian thiante chu Italy hmar lamah hna zawngin an kal hlawm a. An zin atanga kar tlem te a liam hnu chuan lehkhathawn a rawn thleng hlawl.
“Poncarale atangin lehkhathawn! Chanchin lawmawm an neih chuan an ziah tur thu an sawi tak!” tiin Thomas chuan phur zetin dawhkanah chuan a hawng a. “Brescia!” tiin a rawn tawng chhuak leh ta hlawl mai. Annu lam chu a hawi zui a. “Poncarale a Foundry-ah hnathawh tur a awm thu an sawi a nih hi. Brescia atanga mel sawmpanga lek a hla a ni. Taimak erawh a ngai dawn a, mahse a hlawh a tha a, ka pawi ti lo e,” tiin nui chungin a sawi a. Rose pawh a lo hlim ve hle mai. A pasal thil sawi chu a pawmpui thui sawiin, “A tha dawn hle mai, mahse khawiah nge kan awm ang?” a ti a.
Thomas chuan Rose-i kut chu chelhin, “A nih chuan chenna tur in mawi tak kan zawn a ngai dawn a ni maw? Mahse chutih chhung chuan in tak takah kan khawsak ve rih a ngai ang,” a ti a.Karhnih a ral hnu chuan, Poncarale a Thomas-a in sawi chu an thleng a, Rose-i’n main room a han lut chu a phu zawk mai.
“In tak tak chu heihi maw? Ram dang atanga pem te awmkhawmna hmun a nih thu hi sawi tur che a nia,” tiin Rose chuan a sawi a. Thomas-a’n a nupui chu a thla a muang vak lo tih a hre thei. Palermo atanga Poncarele inkar chu a hlat tham deuh avangin an zin veivah chhung pawh a rei ve thawkhat a, an chauin kawng lakah an mu tlem hle bawk.
Thomas chuan pindan chu thlek kual velin a nawm hmel tehchiam lo hle. “A chhhiat hran loh hi a, a bul kan tan chauh alawm,” tiin a sawi a. Rose-i chuan a pasal-i’n an chhungkaw tan theihtawp a chhuah tih hre chiangin hlim hmel a pu hram hram a, harsana hrang hrang vawi tam tak lo paltlang dun tawh an nih avangin engkim chu a that ve leh mai tur thu te thu te a sawi.Chu in a pindan te chu Rose chuan a bih kual vel a, mi sawmhnih lai chengin naupang atanga kum upa lam thlengin an ni deuh duah mai. An fapa a hrisel lo nen an boruak tawn mek chu a thawpik thlak hmel hle.
Rose-i’n he in hi a ngaihtuahin Ghana a an chenna in ai chuan a changkang a ti zawk a, Palermo(Italy) a an in erawh tluk lo a ti ve hle.
A pasal tan hlim hmel a pu der hram hram a, mahse Thomas hian a nupui hi a hre chiang em a, Rose-i kut chu vuanin, “Ka tiam a che, hmun nuam zawk kan hmuh hma kar rei lo te chauh a ni ang,” tiin a sawi.
An quarters thar chu Rose-i chuan ngaina lo hle mahse naupang ho chuan nuam an ti phian a. Tunhma a Barwuah te chhungkaw chenna inah chuan mihring cheng an tlem a, bengchheng thawm hriat tur pawh a awm meuh lo. Naupang toys lah an nei tlem em em a. Mario chu an zaina hnuhma avangin bawkvah ala harsat deuh a, mahse inkhualtelem erawh a thiam ve tawh khawp mai.
Bagnolo Mella-ah Thomas-a chuan in thar lian lem lo tak hmuin, Concesio leh Brescia atanga mel sawmpanga a hla a ni. African chhungkaw pakhat nen an inluahtawm a, an dinhmun pawh a pangngai chho ve lehta. Mahse Rose chuan a fapa Mario chu a ngaituah ṭhin hle a, a taksa a la chak tawk loh em avangin chu hmun chu a fapa chenna atan a hrisel dawnin a hre lo.
“Eng nge i ngaituah?” tiin Thomas chuan a zawt a. “Ka ṭha e, kan ti thei em em ang,” tiin Rose-i chuan a chhang a. A purse a dap ruk ruk hnuah pawisa thir awm chu a la chhuak a, “Ka rawn let thuai ang,” tiin kal nghal mai a tum.Thomas chuan, “Khawnge i kal dawn?” tiin a lo zawt. “Phone ka hmang lawk dawn,” tiin Rose chuan a lo chhang a.
Thomas chuan, “Tunge i biak dawn?” a ti leh a.“Social worker,” tiin Rose chuan a sawi.
Thomas chuan a ngaihna hriat loh hmel takin a en a, “Engatinge?” tiin. “Mi hrang hrang hnen atangin thurawn ka la a, kan mal beih hi a ngai lo a nia. Ṭanpuina dil turin ka kal dawn a ni,” tiin Rose chuan a sawi ve leh a.
“Pathian chuan mahni inṭanpui thin te hi a ni a ṭanpui thin, a dik tiraw?”tiin a sawi chhunzawm.Thomas pawhin, “A dik alawm,” tiin a lo chhang a, a nupui kal tur chu thlir zui vawng vawng.